1.Өдөр эхлэхэд юунаас түрүүнд төлөвлөсөн ажлаа нягтлаад, шуудхан ажилдаа орох хэрэгтэй

Цагийг үр дүнтэй ашиглах талаар ярьмаар байна л даа, гэхдээ үүн шиг үгээр илэрхийлэхэд хэцүү зүйл байхгүй.Цаг хугацаа богинохон байдаг талаар, цаг хэрхэн хурдан өнгөрдөг тухай сайхан үгээр ярих нь амархан боловч юуны өмнө цагийг үр дүнтэй өнгөрөөх талаар, баримталж байх ёстой тодорхой дүрмийн тухай ярих болоод ирэхээр тийм амар биш. Тэглээ ч, энэ нь цагийг дээд зэргээр ашиглахыг хүсэх сэтгэл болон шийдвэр гаргах чадварыг хүлээж авахтай харьцуулбал тун ч амархан зүйл билээ.

Харамч хүн хичээж байгаад л цуглуулан баян болчихдог нь орлого, ашиг олж байгаадаа биш
байдгаараа хуримтлуулан, зарцуулалтдаа байнга маш хянамгай ханддагт оршдог. Дараах яриа бол бидний бага байхдаа цаг хугацааны тухай олж авсан сургамж бөгөөд үнэндээ энэ сургамжийн цаад жинхэнэ утга учрыг хүн нас дээр гартлаа ухаж ойлгодоггүй бололтой дог оо.

Хүн бид нар бурхнаас хүртэн, чөлөөтэйгөөр хэрэглэж болдог зүйлийн дотор хэд хэдэн шалтгаанаар цаг шиг үнэтэй зүйл үгүй байсаар байтал ихэнх хүмүүсийн хувьд цаг шиг эмх замбараагүй ашиглагдаж байгаа юм алга. Ингээд бодоод үзэхээр үнэхээр хачин байгаа биз? Бодит байдал дээр, өөр зүйл байсан бол харамлаж шуналтаад байхаар хүн хүртэл хамгийн хэрэгтэй, ашигтай "цаг хугацаагаа" болохоор хамаагүй дэмий үрээд байдаг шүү. Эртний гүн ухаантан Сенека гайхалтай хэлсэн байдаг, "цаг хугацаанд шуналтах шиг гоо сайхан, ухамсар, ёс зүй байхгүй" гэж. Цагийг ухаалгаар, үр дүнтэй ашиглаж чадвал цаг хугацаа гайхмаар урт болоод ирдэг.

Хэн ч байсан, ийм шаардлага байгааг биеэрээ л мэдрэхгүй бол цагийг үр дүнтэй ашиглах гэж хичээхгүй. Хичнээн нарийн төлөвлөж тооцоолсон ч бүхий л амьдралын турш бидэнд оногдсон цаг хугацаа бол тодорхой хэмжээтэй зүйл.

Энэхүү богино хугацааны дотор боломжоороо их зүйлийг сурч судлан, арвин амжилтыг олох хэрэгтэй гэдгийг та бүхэн бүү мартаасай. Шөнө унтах хүртлээ юуг, ямар хэмжээгээр хийж амжуулах вэ, гэдгээ тухайн өдөр эхлэх үед нягталж аваад. төлөвлөгөө болон хэрэгжүүлэлт хоёрын хооронД
жаахан ч гэсэн хий дэмий цаг гаргалгүй шуудхан л гүйцэтгэж эхлэх хэрэгтэй.

Ингээд, нэг өдөр дуусахаар ёс болгож тэр өдрийнхөө үйл явдлыг нухацтайгаар нэгтгэн дүгнэж, амжуулаагүй зүйлээ тооцон бодож заншаарай.

2.Залхуу хүрээд л, хүч тамираа алдаад л байгаа юм шиг нозоорлыг мэдэрч байна уу?

Хоногийн хорин дөрвөн цагийн наймаас аравт нь унтаж амрахгүй бол бие дийлэхгүй юм шиг байдалд дасах бол тун амархан.

Эмч нар "хүн эрүүл, саруул байхын тулд хоногт зургаан цаг унтахад л хангалттай" гэдэг. Үнэхээр л, дэрэн дээр толгой тавьмагцаа л унтаж чаддаг бол унтаж амрах хугацаа зургаан цаг байхад хангалттай байх аа.

Жишээлбэл, долоон цаг унтаж байя гэж тогтсон бол долоон цагаа л ягштал баримталж байвал ямар вэ? Долоон цаг унтаад, өмнө нь унтаж байсан цагаасаа илүү гарсан цагаа хичээлдээ зориулж болно шүү дээ.

Хэтэрхий их унтах юм бол зөвхөн цагийг үргүй өнгөрүүлж байна гэсэн үг. Биеийн эрхтэнүүд илүү ихээр унтсан хэмжээгээр сульдаж муудан, ес, арван цаг унтсаны дараа хоолыг хэтрүүлж идсэнтэй адилхан их хэмжээгээр, шаргуу дайчин хичээллэх оломжгүй болдог. Толгой тархи ч, биеийн эрхтэнүүд ч ажиллах чадвар нь мууддаг.
Тэгэхээр би танд унтах цагаа хоёроор хорогдуулахыг зөвлөе. Хорогдуулсан хоёр цагтаа уураг тархиа идэвхтэй ажиллуулах юм бол энэ хоёр цаг тань өмнөхөөс ч илүү ач холбогдолтой
өнгөрнө.

Оройн хоолны дараа шууд л орондоо ордог талаар бол яриад ч хэрэг алга. Хайш яйш нозоорол, сэтгэлийн хүчгүйдэл, тамир тэнхээний сулрал, толгойн хүчтэй өвдөлт, тэгээд бас эзнийхээ хүсэл таашаалаар ажиллаж чадахааргүй болсон ходоод, энэ бүхнийг хүсээд л байгаа юм бол гэдсээ дүүртэл идээд, шууд л унтаад л байх хэрэгтэй биз ээ. Өдөр бүр оройн хоолоо идсэний дараа ийм байдал эргэж давтагдаад байх вий дээ.

Тиймээс энэ байдлыг үргэлжлүүлээд байх юм бол таны ирээдүй байхгүй болсонтой адил гэдгийг санаж явах нь зөв байх аа.

3. Хүний сүнс, сэтгэлийг зэврүүлэгч "залхуурах өвчний" тухай

Эцэг эх, үр хүүхэд зарим талаараа ялгаатай байдагтай зүйрлэвэл "хойш нь тавих" гэдэг нь залхуу болон тоглоомонд улайрахтай адилгүй. Хойш нь тавих гэдэг нь хүн хийх ёстой ажлаа "дараа болъё" хэмээн хойшлуулдаг сул талаа жаахан ч гэсэн засч залруулъя гэж бодохгүй байхыг хэлдэг. Бат нягт итгэл үнэмшилтэйгээр, хариуцлагыг хатуу ухамсарлан ажил үйлсээ хийгээгүй тохиолдолд хойш тавих өвчин таныг өглөө ч, орой ч сүүдэр адил дагаж явах болно.

"Ажил хичээлээ хойшлуулах" өвчинтэй тэмцэн, ялж давахын тулд хичээл хийх нь сонирхолтой гэхээсээ илүү хичээл хийхийг үүрэг болгохоос өөр арга үгүй. Заримдаа хөгжилтэй сайхан юм шиг санагдах авч, байнга л, энэ маань "миний үүрэг" хэмээн ойлгож ухамсарлаж байхгүй бол
болохгүй.

Алдарт номлогч, эмч Фоцергил доктор (1732-1813. Английн эмч, зохиолч) хэлсэн гэдэг. "Би хамаг байдгаараа л ажлаа хийхийг хичээдэг. Энэ бол өөрийнхөө төлөө гэхээсээ илүү үүргээ гэж үздэг учраас л даа. Үүргээ биелүүлэхгүйгээр ашиг олно гэж байхгүй шүү дээ. Гэхдээ, ашиг орлогыг хамгийн сүүлд тавихыг үргэлж хичээдэг" гэж.

Залхуурах нь "сэтгэлийг жинхэнэ зэврүүлэгч" гэлцдэг. Энэ зуршил бол хүнд шуудхан л бий болно. Тиймээс хүн бидний төрөлхийн зан төрхийн нэг нь бол залхуурал гэлтэй. Хэрвээ тэр чигт нь орхичихвол энэ зэврүүлэгч харсаар байтал томорсоор хүний сүнс, сэтгэлийг устгаж үгүй хийнэ.

Нэгэн тодорхой ажилд бүх хүчээ дайчлах боломжтой цаг хугацаа байхгүй бол хангалттай амжилт олохгүй юм шиг санадаг нь бидний том эндүүрэл билээ.

"Хичнээн ч өдрөөр, долоо хоногоор, өдөр бүр л ширээний ард сууж, нөгөө л асуудлаа судлаад л, цаг л байх юм бол бичээд өгмөөр, амжуулаад өгмөөр •••" санагдаад байгаа биз? Тэгэхээр, шөнө орой унтаад ч юм уу, өглөө эрт босч хагас хугасаар ажлаа урагшлуулах маягаар, алаг цоог байдлаар цагийг ашиглавал та юу амжуулах вэ? Иймэрхүү байдлаар явбал цагийг оновчтой ашиглаж чадах уу?

Үгүй ээ, та чадахгүй байх аа. Амрах цагаа хүлээж байж таараа. Одоогийн орчин тань өөрчлөгдөхийг л хүлээж байгаагаас зайлахгүй. Гэвч, энэ бол том андуурал шүү дээ. Мадам Жанлис Францын хатан хаанд алба хашиж байхдаа оройн хоолонд ирэхдээ ямагт 15 минутын өмнө ирж, хатан хааныг хүлээдэг байжээ. Орой бүр ингэж хүлээх 15 минутаа ашиглан, нэгээс хоёр ном биччихсэн гэдэг.

Ямар нэгэн шинэ, ач холбогдолтой ажлыг амжуулахын тулд өдөр тутмын тогтсон амьдралаа тэр чигээр нь өөрчлөөд л, эсвэл өөр бусад юм санаачлаад байх ердөө хэрэг байхгүй. Харин, үр дүнгүй зарцуулаад байгаа цагаа л бүрэн ашиглаж чадах юм бол болох нь тэр. Ингэж чадах юм бол тун амархан амжилтанд хүрнэ.

Ямар ч хүнд өөрийн ажлаа гүйцэтгэхэд цаг бага яаруу үед бол чөлөөтэй цаг гэж бараг байхгүй. Байлаа гэхэд ажлаасаа жаахан хөндийрөөд л амарна. Гэхдээ, энэ хоосон цагт ч ямар нэгэн хийх юм байвал тэр юмаа хийх нь тархи толгойгоо амраах хамгийн үр дүнтэй арга болдог. Гар бариулыг нь эргүүлэн тоглодог орган хөгжим бол түлхүүрийг нь өөрчлөн, өөр аялгуу тавьсан ч гарыг нь л эргүүлэхгүй бол яваандаа дуу нь зогсдог бөгөөд харин, уураг тархи гэдэг бол гараар эргүүлдэг, механик хөдөлгөөнт орган хөгжмөөс огт өөр.

4. "Саванд эд юмсыг дүүргэн цэгцтэй байршуулах" таягаар нягт шигүү төлөвлөгөөг зохио!

Төлөвлөсөн ажил тулгамдаж ирснээс болж аливаа зүйлийг тайван ул, үндэслэлтэйгээр бодох боломжгүй болдог. Тулгаж байгаад л ажлаа эхлээд байвал өөрийнхөө ажил үйлсийг хянах аргагүй болно.

Тэр өдрийнхөө ажлыг үдээс хойш хийж эхлэх хүн байдаг бөгөөд үд хүртэл ажлаа хойшлуулбал үдээс өмнө сэтгэл тавгүйтэн, үдээс хойш хүчээ шавхан ажиллахаас өөр аргагүй болж, ингэснээсээ болж шөнө цуцаж ядраад ирнэ. Ямар ч чадварлаг, авъяастай хүн байсан ажил хөдөлмөрөө яарч сандран хийх юм бол амжилтанд үл хүрнэ.

Жишээлбэл, би өнөөдөр мориор зөвхөн 30 минут холын зайд давхина гэж төлөвлөлөө гэж бодъё. Оройн хоолоо идсэний дараа мориор давхиж болохгүй гэсэн юм байхгүй л дээ. Гэхдээ үүнийг ухаалаг төлөвлөгөө гэж хэлэхийн аргагүй. Миний хувьд ч, морьны хувьд ч харамсалтай явдал.

Үдээс өмнөх цагийг дэмий өнгөрөөж болохгүй. Шөнө болохоор үдээс өмнө залхуурч өнгөрөөсөн ажлаа нөхөх шаардлагатай болдог учраас тэр. Хойш нь тавиад байлгүй, яг таг хийсэн төлөвлөгөөг боловсруулах нь юу юунаас чухал.

Энэ бол яг л хайрцаганд эд юмсыг цэгцтэй байрлуулан дүүргэхтэй адил юм л даа. Энэ ажилд Дадмаг хүн бол чаддаггүй хүнийхээс тавин хувь илүү юмсыг багтааж чаддаг гэдэг. Сэтгэлд тайван амгалангийн орон зай бий болно гэдэг бол аливаа ажлыг яг таг гүйцэтгэхийн төлөөх нэгэн чухал давуу тал юм.

Аливаа зүйлийн донжийг нь тааруулан цэгцэлж үл чадах хүн бол үргэлж сандарч мэгдэж байдаг. “Тантай ярих зав ч алга. Өөр тийш явж байгаа учраас" гээд л. Зорьсон газраа оччихоод л ажлаа амжуулалгүй сандрана. Ажлаа цэгцлэхийн өмнө дахиад л өөр тийшээ очихгүй бол болохгүй нь гэх мэтээр.

Эмх цэгцтэй хүн буурь суурьтай харагдана. 'Тэр хүн нэгэнт амласан л бол заавал хэлсэн үгэндээ хүрнэ шүү" гэх мэтийн итгэл найдвар бол тухайн хүнийг улам л эмх цэгцтэй болгодог. Яагаад гэвэл, өөр бусад сайхан чанарын адилаар эмх цэгц бол хүнийг улам л замбараатай, зохион байгуулапттай болгодог.

Үнэхээр л амлалт бол хариуцлага болдог. Нэгэнт л амласан бол амлалтаа биелүүлэх ёстой. Таны цаг үрэгдсэн ч хамаагүй, нөгөө хүнийхээ цагийг бас бодох ёстой биз дээ.

5.Ухаалаг бус байдал нь эцэстээ юу ч бүтээхгүй дээ. Зөвхөн ийм л шалтгаан байдаг

Ийшээ ч нэг харайгаад, тийшээ ч нэг санаа зовоод, сүүлдээ ажлаа гүйцэд хийж чадахгүй болох маягийн зуршлыг бага наснаасаа бий болгочихвол энэ зуршил насан туршид таныг даган, байдлыг улам л хэцүү болгодог. Гоц авьяастан хэмээгдэх өндөр үнэлгээтэй зохиолчийн нэгэн гар бичмэлийг найз маань надад өгч билээ. "Хэвлэхэд үнэ цэнэ байна уу. үгүй юү" гэж найз маань асуусан л даа.

Шуудхан хэлэхэд, би "хэрэггүй" гэсэн хариултыг түүнд өгсөн юм. Бүрэн төгс зүйл нэгээхэн ч үгүй болохоор би тийм хариулт өгсөн юм. Бичиж дуусаагүй шүлэг юм уу даа, гэж бодтол бараг л дууссан сонет байх жишээтэй, гуравны хоёр нь дууссан нар хиртэлтийн талаарх тун сайн тооцоо байх ч юм уу, хөгжмийн зохиолынх нь нэр байна уу, гээд үзтэл, дунд нь хүргээд орхичихсон захиа ч байх шиг. үнэндээ бол түүний авъяас чадвар, өөрөөр хэлбэл, гоц авъяас үнэхээр байна уу, гэдэг нь эргэлзээтэй байсан юм.

Тэгэхээр, аливаа зүйлийг ингэж хагас дутуу хийн, оромдох зуршилтай хүн бол чадварлаг хүн болох ямар ч боломжгүй. Ёс зүйн мэдрэмж болон итгэл үнэмшлээ золиослох ёстой юм бол өөр яриа байх л даа. Тийм биш юм бол ажлаа дунд нь хүргээд, дутуу орхиод байх хэрэггүй биз дээ. Энэ бол байнга дагаж мөрдөж байх ёстой "төмөр дүрэм" билээ. Дундаас нь хаяад явчихдаг хүн бол зориуд бүтээсэн бүхнээ хөөс болгон замхруулахтай адил, энэ нь тэгээд муу зуршил болж тогтдог.

Мэдмээр зүйл. нягталж тодруулмаар ажилдаа заавал хамаг цагаа зарцуулах ёстой биш л дээ. Өдөр бүр, бага багаар урагшлуулаад байх нь л чухал. Эхлээд тун хэцүү юм шиг санагдаад байх вий. Тэгж байгаад заавал үр дүнд хүрнэ. Цагаа зөв зохицуулан хуваарилж, ур дүнтэй ашиглахын тулд хийхээр тогтсон ажлаа дүрмийн дагуу, зөв зүйтэй биелүүлэх хэрэгтэй. Нэг ч удаа ийм маягаар хичээж чармайж үзээгүй хүн бол хэдийгээр өдөр бүр олон янзын, хэцүү ядаргаатай ажлуудыг амжуулж байсан ч гэлээ өдөр бүр яг таг төлөвлөсөн цагийн хуваарийн дагуу эдгээр ажлаа амжуулснаар амсдаг сэтгэлийн тайвшрал, баяр бахдалыг ойлгож мэдэрч чадахгүй.

Зөв дүрмээ зөрчих нь амьсгаа аван цааш урагшлах цочрол болж магадгүй боловч болж өгвөл дүрэм журмаа яг таг баримтлаад л явах хэрэгтэй. Араат машинуудын араа шүд нь яг таг таарч байх юм бол тогтмол эргэлтээр их хүчийг гаргаж чаддаг. Харин араа шүд нь яг таг таарч авцалдахгүй болоод ирэхээрээ л техник тэр чигээрээ болохоо байж, сүүлдээ эд анги нь салж унана шүү дээ. Тийм учраас, төлөвлөсөн ажлыг зөв дүрмийн дагуу зөв явууллаа ч зарим нэг газраа алдаа гараад ирэх юм бол бүгдийг төлөвлөсний дагуу гүйцэтгэхэд хэцүү болно.

Тэгэхээр, ийм тохиолдолд нүдээ аниад тэр чигээр нь зүтгүүлээд байх уу, эсвэл, зоригтой шийдвэр гаргаж бүх хүчээ дайчлан одоо байгаагаас нь илүү муутгахгүй хэмээн хичээж өмнөх төлөвлөсөн байдалдаа оруулан үүнийгээ гүйцэтгэж дуусгах уу, гэсэн асуулт тулгараад ирнэ.

6. Ямар ч утгагүй юманд цагаа үрээд байгаа юм биш биз?

Цаг хайран байна, гэдэг шалтгаанаар ашиг тусаа эс өгөх, ямар ч хэрэггүй ажил хийхгүй байхын төлөө анхаарах хэрэгтэй. Өөрт тань ичмээр санагдах зүйлийг одоо ч, цаашдаа ч огт хийх хэрэггүй.

Өөртөө хэтэрхий их анхааран, цаг зарцуулдаг хүн олон байдаг. Сахлаа хусан, хувцас хунараа янзлахад хоёр, гурван цаг ч зарцуулах хүн бий. Ийм хүмүүс амьдралынхаа туршид юу хийж амжуулах бол оо? Эрүү нь гөлчийгөөд, бие хаа нь ч тун догь болох байх л даа. Харин, чухал ажлаа ч, гайхамшигтай зүйлийг ч амжуулахгүй. Хувцас хунар нь ч, гадна төрх нь ч гялалзаад байна гэдэг бол сонирхол татах зүйл мөн боловч хүнд ачаа ачаад, уул толгод давахын тулд гялалзаж гялтганасан, дээд зэргийн улаан хүрэн хатуу модоор хийсэн тэрэг байгаад ч яах юм билээ.

Биеийн дасгалын талаар долоодугаар бүлэгт бичнэ. Гэхдээ, эрч хүч олж аван, сэтгэл санаагаа доглог болгохын тулд биш, өөрийн бараг бүх цагаа спортод зориулан, үүнийгээ "сайхан ажил" хэмээн магтах хүсэлтэй хүн тун олон байдаг юм билээ. Дуртай зүйлдээ харамсаж гунилгүйгээр цагаа зарцуулж байгаа нь энэ юм биз дээ.

Залуу зандан насаа бодол ухаангүйгээр, зөвхөн өөрийн шийдлээр "гүйж" өнгөрөөн, амьдралаа хайш яйш болгон, алдаж буруутчихаад, хожим нь толгойгоо шаан, гэмшиж гуних хүн олон байхыг яана. Дашрамд хэлэхэд, "цагийг буруу өнгөрөөх" хэмээх алдаа бол залуу насанд, үгүй ээ, үнэндээ бол ^Үний бүхий л амьдралынхаа туршид гаргачих гээд байдаг ноцтой алдаа л даа.
Архи уун, хөөрөлдөж ярилцаж байгаад л бүхэл оройг өнгөрөөчхөөд, за ганц орой наргилаа гээд юу л болоо аж хэмээн бодно.

Харин хүн амьдралаа дуусгаад, энэ хорвоогоос алслан одох болоход дэмий өнгөрөөсөн цагаа харамсаад бардаггүй. Харамсаж гуниглахад оройтдоггүй нь үнэн ч, харин алдсан юмыг эргүүлж буцааж болдоггүй нь бас үнэн шүү.

Цаг шиг хамаагүй үрж байгаа юм энэ залуучуудад алга. Бүгдээрээ ийм биш байх л даа. Хэрвээ залуучууд бусад эд, юмсыг ч гэсэн ингэж хамаа намаагүй үрээд байх юм бол хүмүүс яаж уурлаж унтууцах бол оо?

Хүмүүс бид нар хувийнхаа ажилд ч, нийгэм нийтийн ажилд ч хойрго хандан, завгүй юм чинь яах вэ дээ гээд л өөрийгөө өмөөрөөд байдаг юм. Гэтэл хий дэмий өнгөрөөсөн цаг нь "худлаа байлгүй дээ" хэмээн чанга дуугаар дохиолон байдаг. Харамсалтай нь, олон хүн энэхүү үнэт "эрдэнэдээ" хайнга хандан, нас дээр гараад ирэхээрээ л үгээр хэлж барахын аргагүйгээр харамсаж гашуудан, өөртөө уурлан эгдүүцдэг.

Амьдралаа тансаг сайхан зугаа цэнгэлд умбаж өнгөрөөсөн нэгэн хатан хаан үхэх үедээ "өчүүхэн цаг хайрлаач, бум бумаар нь мөнгө төлье" хэмээн халагласан гэдэг. Тэгэхээр энэ хатан хаан хичнээн ийм "өчүүхэн цагийг" хий дэмий өнгөрөөсөн бол оо? Энэхүү харамсал гунигийн халаглал харин оройтсон хэрэг л дээ.

ТАВДУГААР БҮЛЭГ (Цаг хугацааг хамгийн дээд зэргээр ашиглан амьдрах нь)