Нэг:

НӨАТ төлөгч байгууллагуудын татварт төлөх мөнгө нэмэгдвэл тэд ашгаа бодож бараа үйлчилгээнийхээ үнийг нэмэхээс өөр аргагүй. Жишээ нь: 100,000 төгрөгөөр зардаг байсан барааны үнэ 10,000 төгрөгөөр нэмэгдэнэ.

 Ард иргэдийн хувьд 110,000*2%=2,200 төгрөг буцаан авах боломжтой гэж байгаа боловч тухайн бараанд 7,800 /10,000-2,200/ төгрөг нэмж төлөх болж таарна.

 Эндээс харвал 2 хувь бол далд эдийн засгийг бууруулж, төрийн мөнгөн санг нэмэгдүүлэх гэсэн өгөөш бөгөөд энэ нь бараа бүтээгдэхүүний үнэнд нөлөөлж, эцсийн хэрэглэгч болох иргэдэд сөрөг тусахаар харагдаж байна.

Хоёр:

Татвараа нууж байгаа боловч арай гэж оршин тогтнож байгаа жижиг дунд бизнесийн байгууллагуудын хувьд 3 сонголт үлдэнэ.

1. Эдийн засгийн хямралын энэ үед бараа үйлчилгээнийхээ үнийг боломжит хэмжээгээр нэмээд татвараа шудрагаар төлөх. /Борлуулалт буурна./

2. Бараа үйлчилгээнийхээ үнийг нэмэхгүй байх, татвараа нуух, санхүүгийн баримт, гар талон нэхсэн иргэдэд үйлчлэхгүй байх. /Татварын эрсдэл бий болно./

3. Бизнесээ зогсоох. /Алдагдалтай ажиллахгүйн тулд/

Гурав:

2 хувийн буцаан авалт гэдэг бол худалдан авч байгаа бараа ажил үйлчилгээг 2 хувь хямдруулна гэсэн үг. Жишээ нь: Иргэн Бат сард 500,000 төгрөгний НӨАТ-тай худалдан авалт хийдэг гэж үзвэл 500,000*2%=10.000 төгрөгийг татвараас буцаан авах боломжтой.