УИХ-ын гишүүн Д.Ганхуяг гэхээр гайгүй сайн бизнесмэн, парламентад улиран сонгогдсон гээд карьерийнх нь тухай олон зүйлийг бид мэддэг. Тэрээр хувийн амьдралыхаа тухай төдийлөн яриад байдаггүй. Харин ярилцаад сууж байхад дүү нартаа ээлтэй, ээждээ түшигтэй нэгэн болохыг мэднэ.

-Чуулган завсарлачихаад байхад та өрөөгөө түгжчихээд бичиг цаасанд дарагдаад сууж байх юм. Завсарлагаанаар амралгүй ажиллах гэж байгаа юм биш биз. Ямар ажил амжуулах гэж байна?

-Чуулгантай үед хуулийн төслүүд дээр ажиллахад цаг зав хомс болчихдог. Намрын чуулганаар оруулах хуулийн төслүүд дээрээ сууж байна. Бичиг цаасны ажил хийгээд анхаарлаа төвлөрүүлээд сууж байхад хүмүүс орж гараад байдаг болохоор нь хаалгаа түгжчихдэг юм. Найман сар гартал ажиллаж байгаад Архангай явна. Ээж минь өнгөрсөн дөрөвдүгээр сард нутагтаа очсон. Ээж дээрээ очиж хэд хоног амрах санаатай. Гадаад томилолт, зарим нэг төлөөлөгч нартай уулзах ажил байна. Саяхан японы парламентын гишүүд манайд айлчиллаа. Хамгийн гол нь есдүгээр сар гаргаад чуулган эхэлтэл тойрогтоо ажиллана.

-Тантай уулзаад амрал-таа хэрхэн өнгөрөөх гэж байгааг асуухаар найр наадам үзнэ, морь мал эргүүлнэ гэж ер ярихгүй юм. Харин Япон явна, япон андуудтайгаа уулзана гэх. Гадаад томилолт тань мөн л Япон явах уу?

-Тийм байх шүү. Энэ удаа бас Япон руу ухасхийчихээд ирэх санаатай байна. Аливаа байгууллага хоорондын харилцаа хүний харилцаан дээр тогтдог. Япон Монголын эдийн засаг, улс төрийн харилцааг хөгжүүлэхэд миний зүгээс 12 жил хувь нэмрээ оруулсан байдаг. Энэ удаа ч мөн л ажил ярина даа.

-Засгийн газраас "Зөгийн үүр" хөтөлбөрийг хэрэгжүүлэх болсон. Эхний алхам нь гадаадад сурч, амьдарч буй монголчуудын уулзалт боллоо. Японд сурч, амьдарч буй монголчууд харьцангуй нэмэгдсэн. Тэдгээр иргэд эх орондоо ирэх тухай ярьж байна уу?

-Манай улс хүний эрхийг дээдэлдэг, ил тод байдал нээлттэй сайн гэдгээрээ азидаа нэр хүндтэй явж байна. Тэгэхээр. манай улс хөгжлийн дунд төвшинд хүрэхэд ойрхон гэсэн үг. Японд ажиллаж, сурч байгаа иргэдийн нийгэмлэг Улаанбаатар дахь японд сургууль төгсөгчдийн холбоотой хамтарч ажилладаг. Японд технологи өндөр хөгжсөн болохоор ажиллах нөхцөл, нийгмийн халамж, цалин хөлс хангалттай. Хэдий тийм ч гэсэн тэнд ажиллаж амьдарч буй монголчууд хэзээд эх орондоо ирэх нь ойлгомжтой.

-Та яагаад наадамд явдаггүй юм бэ?

-Намрын чуулганы бэлтгэлээ базаах хэрэг байна. Зочин ихтэй байлаа. Ажлаа амжуулчихаад хөдөө орон нутгаараа явнаа.

-Та ер нь хурдан морь, бөх хэр сонирхдог вэ. "Бридж" группээр овоглосон бөхчүүд сайн барилдаг шүү дээ?

-Би хөдөө морь, малын захад өссөн. Хурдны морь унаж тоосонд нь дарагдаж явсан. Ажлын зав чөлөө бага болохоор наадмын талбай, морины уяагаар эргээд байх боломж гарахгүй юм. Бөх сонирхдоггүй монгол эр хүн байхгүй байх. Японд оюутан байхдаа бөхөөр өвчилж бүр жүдогоор барилдаж хар бүстэй явлаа. Архангай аймгийнхаа бөхчүүдийг дэмжиж холбоотой явдаг. Одоо "Бридж" группын бөхчүүд сайн барилдаж байна. Өөрөө морь уяж, бөх барилдахгүй хүн чинь сонирхогчийн төвшинд явна.

-Хурдны морь унаж тоосонд нь өссөн хүн чинь харин морь уях тухай бодогдохгүй байна уу?

-Тэтгэвэртээ суухаараа уяна даа.

-Жүдогоор хар бүстэй болтлоо барилдаж байсан гэлээ. Цаашдаа мэргэжлийн төвшинд барилдъя гэж бодоогүй юу. Тухайн үеийн японы алдартай жүдочидтой хэр дотно нөхөрлөв?

-Манай сургууль жүдочдоороо алдартай байсан юм. 100 кг-ын дэлхийн гурван удаагийн аварга, Английн шигшээ багт дасгалжуулагч хийж байгаад эх орондоо ирсэн Ямашита гэдэг алдартай бөх гээд олон сайн тамирчинтай нөхөрлөдөг. Жүдогоор мэргэжлийн төвшинд хүрсэн сайн тамирчин болъё гэвэл багаасаа хичээллэх хэрэгтэй. Японд сурч байхдаа хар бүстэй болсон нь хөдөө үндэсний бөхөөрөө барилдаж өссөн минь нөлөөлсөн. Манай үндэсний бөх дэлхийн бүхий л бөхийн эцэг гээд хэлэхэд болно.

-Спорт хөөж явсан хүн улс төрд ороод бичиг цаасанд дарагдаад ирэхээр зав чөлөө хомс болсон байх. Одоо амралтаа яаж өнгөрүүлж байна. Таныг бас гайгүй сайн сагс тоглодог гэдэг?

-Улс төрд орохоосоо өмнө компанийнхантайгаа сагс их тоглодог байлаа, Нуруу намтай ч сайн тоглогч байлаа. Амралт, чөлөөт цагаараа спортоор хичээллэхээр асар их юмыг мартаж тархи амардаг. Одоо фитнесс клубт цагийг өнгөрүүлж байна. Өглөө бүр гүйлтийн зам дээр гүйдэг. Өглөө гүйж амжаагүй үедээ орой байрныхаа гадаа талбайд сагс тоглодог. Хөдөлгөөнтэй байсаар байгаад зуршил болчихож. Гүйж хөдлөхгүй л бол энэ бие чинь даагдахгүй болчихоод байдаг юм. Манай хотод хөгжлийн бэрхшээлтэй, явган хүнд зориулсан зам талбай хомс. Тиймгүйсэн бол өглөө эрт гараад агаарт гүйх сайхан. Болдог бол Сэлбэ голын эргийг дагуулаад зам талбай хийчихмээр санагддаг. Тэнд нь хөгшид салхилдаг, хүүхэд залуучууд тоглож, чөлөөт цагаа өнгөрүүлдэг болох байх.

-Таныг гадаа сагс тоглохоор байрны залуучууд дуртай тоглоно биз?

-Манай байрныхан намайг харахаараа хөгшин залуугүй сагс тоглох уу гээд өдөөд байдаг юм. Тэгэхээр хамт тоглох дуртай юм шиг байгаа юм.

-Та өөрөө дэлхийд хөгжлөөрөө тэргүүлэгч Япон, АНУ-д боловсрол эзэмшсэн. Хүүхдүүдээ өөрийнхөө жишгээр сургана гэж бодож байна уу?

-Хүүхдүүд эхнээсээ том болж одоо л боловсролд нь анхаарч эхэлж байна. Би хүү охин хоёртой. Хүүгээ анхны хүүхэд болохоор тэрүү туршилтын туулай болгочихоод сууж байна. Эхлээд нэгдүгээр сургуульд өглөө. Дараа нь хувийн сургуульд, олон улсын су-гуульд явууллаа. Сүүлдээ хятад хэлтэй болгоё гээд Хятад рууявуултал хятадууд монголчуудад дургүй юм байна гэхээр нь Сингапурт ерөнхий боловсрол эзэмшүүлээд ирсэн. Хүү маань өөрөө гарын ур сайтай, арай өөр сэтгэлгээтэй байх шиг байна. Өөрийнх нь хүсэлтийн дагуу ШУТИС-ийн архитектурын ангид орууллаа. Өөрөө цаашдаа гадаадад сурна гэх нь үү саналыг нь харж байгаад болно доо. Охин маань дөрөвдүгээр ангид орж байна.

Таны яриаг сонсоод байхад нэлээд нутаг амьтай бололтой. Нутгаараа жил бүр очиж чадаж байна уу?

-Би чинь Архангайн Цахир сумынх. УИХ-д манай сумын гурван гишүүн байдаг юм. Н.Батбаяр, Р.Гончигдорж бид гурав. Нутагтаа жил бүр очиж амрахыг боддог.

-Та эхээс хэдүүлээ вэ. Ээжийгээ хэр асарч тэтгэж баярлуулж байна?

-Манайхан эхээс 10-уулаа, таван эрэгтэй, таван эмэгтэй. Би дээрээсээ гурав дахь хүү нь. Дүү нараа харж ханддаг, ээжийн дуулгавартай хүү. Ээжийгээ байнга баярлуулахыг хичээдэг. Хамгийн сүүлд Утайгүмбэн явууллаа. Эх хүн хүүхдүүд, ач, зээ нараа тойруулчихаад суух хамгийн дээд жаргал байдаг байх. Биднийг цуглахаар ээж минь их баярладаг. Нутагтаа очоод ээжийнхээ дэргэд байх сайхан шүү.

-Та багадаа ээж, аавынхаа чихийг хэр халууцуулж байв. Төгссөн сургууль соёлыг чинь харахаар гайгүй байсан болов уу гэж бодоод?

-Хичээлдээ сайн, гайгүй толгойтой хүүхэд байлаа. Гэхдээ сурлагатай шигээ сахилгагүй байсан даа. Ер нь охидууд хадамд гараад хүний хүн болоод явдаг. Ээж минь хэдэн банди нараа л барааддаг. Миний хувьд ээжийнхээ чихийг нь халууцуулаад, нүүрийг нь түлээд байсан зүйл бараг байхгүй. Харин ч ээжийгээ баярлуулахыг л хичээх юм байна шүү дээ.